روانشناس ابراهیم رجب پور

پرخاشگری تلویحا به قصد آسیب نیز دلالت می کند که این قصد را باید از اتفاقات پیش و پس از عمل پرخاشگری استنباط نمود.پرخاشگری ممکن است در بسیاری از موقعیت های بالینی از مسمومیت با الکل و سایر موارد و اختلالات شناختی گرفته تا کودک آزاری و اعمال ضد اجتماعی مزمن مشاهده شود.گفته می شود خشونت زمانی رخ می دهد که تعادل بین تکانه ها و کنترل درونی در هم می شکند شخص ممکن است افکار یا تخیلات خشونت آیند داشته باشد،اما تا زمانی که کنترل خود را از دست ندهد افکار تبدیل به عمل نمی گردد. هرگونه شرایطی که افزایش تکانه های پرخاشگری را درزمینه کاهش کنترل فراهم نماید،ممکن است به بروز خشونت منجر شود.موقعیت هایی که در آنها ترکیبی از عوامل ممکن است مشاهده شود مشتمل است به حالات سعی و عفوی ناتوانی هایی رشدی، روان پریشی افکار، اختلال سکوت و استرس های شکننده روان شناختی و محیطی می باشد.تنها کودکان و نوجوانان نیستند که پرخاشگرند، بلکه بزرگسالان نیز به آن دچارند، پراشگری حالتی است که درآن انسان برای رهانیدن خود از یک حالت فشار با تلاش های خشونت آمیزدست می زند و حالاتی را از خود نشان می دهد.پرخاشگری معمولا زمانی ظاهر می شود که انسان درباره ارضای انگیزه ها و نیاز های خود با موانعی روبه رو می شود یا اینکه در انجام کاری با شکست روبه رو و یا منافع وی به خطر می افتد.

- پیشگیری و کنترل پرخاشگری

پیشگیری از مرگ و ناتوانی ناشی از رفتارپرخاشگرانه وحشیانه یا آدمکشی در سطح انفراد شروع می شود.مثلاً خشونت در خانواده غالباً پرسش دقیق و شکایت از جانب پزشک آشکار می گردد. اقدامات پزشکی مشتعل است بر ارجاع روانپزشکی ، اطلاع دادن به مراجع قانونی یا سایر اولیا دم و مشاوره توسط افرادی که آموزش مناسب دیده اند .بعد از آنچه که در مورد پرخاشگری ذکر شده سوال اساسی و مهم این است :

آیا می توان رفتار پرخاشگرانه را کنترل کرد یا از بین برد؟

 پاسخ به این سوال بر حسب پایگاه اعتقادی صاحب نظری که به آن پاسخ می دهد تعیین می شود .

در زیر چند دیدگاه را در این مورد بررسی می کنیم :

1-    دیدگاه زیست شناسی و غریزی بودن پرخاشگری :

نظریه پردازانی که معتقد هستند پرخاشگری ، غریزی و یک ویژگی زیستی است طبعاً با دیدی بد بینانه به امکان کنترل رفتار پرخاشگرانه می نگرند . فروید هر قدر به سوی پیری می رفت ، هر چه بیشتر خرابی های جنگ جهانی را مشاهده می کرد ، پشت به امکان کنترل پرخاشگری بد بین تر می شد و آن را بیشتر غیر قابل اجتناب می یافت . او پرخاشگری را یک فرآورد طبیعی غریزی مرگ می دانست روانکاوانی که چنین دیدگاهی را پذیرفته اند در محدود کردن و کنترل رفتار پرخاشگرانه انسان شانس کمی می بیند

2-دیدگاه انگیزشی:

بر طبق نظریه پردازان انگیزش ، ناکامی یک علت اساسی پرخاشگری است که حالتی از انگیختگی در شخص به وجود می آورد که در حضور قرینه ها مناسب ظاهر می گردد.  در نتیجه برای کنترل پرخاشگری باید به راه هایی بیندیشیم که می تواند ناکامی را کم کند.

یکی از محققان ، با گروهی از سیاه پوشان منطقه لوس آنجلس مصاحبه کرد و  دریافت کسانی که دارای احساس نارضایتی شدید بودند برای انجام رفتار پرخاشگرانه مستعد تراز دیگران هستند.

3-دیدگاه یادگیری اجتماعی:

نظریه پردازی یادگیری اجتماعی درمورد امکان کنترل پرخاشگری پشت به بقیه ی دیدگاه ها خوش بین تراند.چون معتقدند که عوامل محیطی را اکتساب ونگهداری رفتارهای پرخاشگرانه را کنترل می کنند و به نظر آنها تغییرات مناسب در موفقیت های محیطی واز بین بردن زمینه های موجود پرخاشگری میتواند باعث کاهش در پرخاشگری وخشونت شوند.

یادتون باشه من منتظر نظرات شما هستم.